Wszystko zaczęło się niby normalnie . Ciekawy wszystkiego 10-cio letni chłopiec postanowił wszystko co jest zepsute naprawić i doprowadzić do użyteczności. Chyba zaczęło się od modnych w tamtym okresie kieszon- kowych zegarków. U różnych znajomych w szufladach łatwo było o taki zepsuty zegarek , bo ówczesne powiedzenie mówiło : "daj chłopu zegarek to go kłonicą nakręci ". Oczywiście chodziło tu o to, że wiele z tych zegarków nakręcało się specjalnymi do tego celu kluczykami , które łatwo można było zgubić...wtedy pozostawała kłonica . Wówczas moja pasja naprawiania polegała  na tym ,  że rozebrałem zegarek na czynniki pierwsze ale złożenie go z powrotem odkładałem na dalsze czasy. Interesowało mnie wszystko , więc postanowiłem naprawić stare nie grające radio niemieckiej marki Telefunken. Ciekawość  doprowadziła mnie do tego ,że porozbijałem w nim lampy , żeby zobaczyć dokładniej co jest w środku.. Interesowały mnie wówczas powszechne radia na kryształek Takie były początki...Po latach wiedziałem już co to jest trioda , kondensator i opornik i powoli  stawałem się „orłem „ w tej dziedzinie. Radiotechnika (bo tak się wówczas nazywała)  pochłonęła mnie bez reszty i amatorsko długo się nią zajmowałem . Potrafiłem już budować szereg urządzeń Zdobywałem schematy i czytałem  wiele publikacji tematycznych. Oczywiście w „tamtym” okresie wielu radioamatorów „było pod lupą „  Tylko nieliczni i „ sprawdzeni” mogli zabawiać się w krótkofalarstwo . Zachodziła bowiem obawa ,ze ktoś nieodpowiedzialny przekaże na „Zachód” ile u nas pietruszka kosztuje . Nastał czas „ Solidarności „ , zmiana ustroju , wolność słowa i odprężenie.. Pokazały się w sklepach pierwsze drogie jeszcze „łoki-toki”. Zbudowałem nie pierwszy już generator w.cz. i wówczas nawiązałem pierwszą w moim życiu łączność radiową z kolega oddalonym o 500 m...Taki był początek.. Sprowadzono do Polski pierwsze radia CB , długo nie czekałem z decyzją...  kupiłem „ręczniaka” a następnie Kobrę. Postawiłem na dachu antenę i zaczęło się.. W eter popłynęły pierwsze słowa... To było niesamowite przeżycie.. Ktoś daleko , oddalony dziesiątki kilometrów słyszał mnie a ja jego bez przewodów i kabli . W miarę jedzenia rośnie apetyt . Kupiłem lepszy radionadajnik Prezydent Lincoln ... mogłem działać  na tzw. „ wstęgach” na USB . Wówczas zasięg był ograniczony praktycznie tylko mocą nadajnika , wysokością , jakością anteny oraz propagacją radiową. Początkowo działaliśmy wraz z kilkoma kolegami w paśmie tzw. obywatelskim . Kusił nas jednak szeroki świat i lepsze osiągi. Ponieważ słyszeliśmy o klubach radiowych poza granicami kraju i zaczęły powstawać pierwsze kluby w Polsce postanowiłem założyć taki klub z siedzibą w Legionowie.  Latem 1993 roku pięcioosobowa grupa amatorów CB powołała do życia klub o randze międzynarodowej o nazwie SWC ( Sierra Whiskey Charlie ). Pomysłodawcą nazwy był kolega Marek  Janiszewski SWC004.  Klub zakotwiczył się na częstotliwości 26,315 Mh. w paśmie USB. Członków szybko przybywało .  Z racji mojej inicjatywy otrzymałem honorowy numer członka klubu SWC001 . Współzałożyciele kolejno SWC002 ,SWC003  itd. Przez osiem lat prężnej działalności klubu zgromadziliśmy ponad 180 członków z kraju  i zagranicy. Mieliśmy szczytny udział reprezentowania  w eterze Polski na arenie międzynarodowej.. To na ówczesne czasy było wielkim osiągnięciem. O działalności klubu SWC napisze jeszcze sporo a teraz przedstawię grupę założycielską  i część członków , których zdjęcia posiadam.

Od lewej : Mirosław Józef Wiśniewski , Krzysztof Boguszewski , Wojciech Krawczyk ,
Marek Janiszewski , Alicja Janiszewska
Tu chciałem złożyć hołd nieżyjącej koleżance Alicji Janiszewskiej

Następną kartę zaprojektowałem już sam.Wówczas jeszcze nie miałem
pojęcia o grafice.

Ten ostatni jak kilka innych projektów nie doczekało realizaacji w druku.

Działalność klubu SWC była bardzo rozległa. Pewnych projektów , które miały okresowe zastosowanie już tutaj nie umieszczę . Klub nasz był zrzeszony w EUROPEAN CITIZENSBAND FEDERATION  European Telekomuni- kations Standards Institute (ETSI) member.Patronat nad wszystkimi Polskimi klubami przejął Główny Sztab Ratownictwa w Łodzi.Oczywiście działalność klubu została zgłoszona i zarejestrowana w Urzędzie Miasta w Legionowie. Działaliśmy legalnie. Na pierwszym zebraniu w tajnym głosowaniu zostałem wybrany prezesem i otrzymałem prefiks  SWC001. Zastępcą moim został  kolega Tadeusz Wypychowski SWC 016 . Klub pobierał skromne składki od członków i nie prowadził żadnej działalności gospodarczej. Żadnych dotacji z Urzędu Miasta też nigdy klub nie otrzymał. Posiadaliśmy pieczątki  klubu i wy- branego zarządu. Dodatkowo każdy członek klubu przyjmowany w nasze sze- regi otrzymywał oprócz pakietu kart QSL , legitymacji , zaproszeń ,okoliczno- ściowy stempel z emblematem SWC. Odnośnie emblematu to zaprojektował go kolega Tadeusz Wypychowski i wyglądał następująco :

Emblemat Klubu SWC